×

بیماری میاستنی گراویس

اطلاعات کاملی در مورد بیماری میاستنی گراویس

بیماری میاستنی گراویس چیست؟


میاستنی گراویس چیست؟

میاستنی گراویس  با نماد MG در نورولوژی نوعی فلج ماهیچهای است که علت آن فعالیت ایمنی بر ضد پروتئینهای گیرندهٔ استیل کولین در سیناپس عصبی-عضلانی است. این بیماری مخصوص صفحات انتهایی عضلات مخطط است که بیشتر زنان را گرفتار میکند. ماکزیمم شیوع آن در دهههای سوم یا چهارم زندگی است، ولی امکان دارد در هر دورهای از زندگی، از بچگی تا پیری دیده شود، البته در افراد مسن مرد و زن به یک اندازه مبتلا میشوند..

علائم و نشانه های میاستنی گراویس

نشانه میاستنی گراویس ضعف ماهیچهای است که هنگام فعالیت افزایش مییابد و در دوره استراحت کاهش پیدا میکند: کنترل چشمها، حرکت پلکها، حالت چهره، جویدن، صحبت کردن و قورت دادن اغلب دچار اختلال میشوند؛ همچنین ماهیچههای تنفسی و ماهیچههای بخشهای زیرین بدن هم ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند اگرچه میاستنی گراویس میتواند بر هر ماهیچه ارادی تاثیر بگذارد اما بیشترین اختلال را بر ماهیچههایی که چشم را کنترل میکنند، عمل بلع، حرکت پلکها و حالت صورت وارد میکند. این نشانهها اغلب بلافاصله به عنوان میاستنی گراویس تشخیص داده نمیشوند و تشخیص این بیماری ممکن است تا بیش از یک سال به طول بیانجامد.

علل و عوامل خطرساز میاستنی گراویس

علت دقیق بیماری شناخته نشده است . در بعضی موارد به همراه سایر اختلالات خودایمنی رخ می دهد و در موارد نادر بیماری در نتیجه تومورهای غده تیموس (بخشی از سیستم ایمنی محسوب می شود) ایجاد می شود. به هر علتی که بیماری ایجاد شده باشد اختلال اصلی به دلیل حمله آنتی بادی ها (سربازان دفاعی بدن) به محل اتصال عصب به عضله رخ می دهد به این ترتیب که فعالیت عوامل شیمیایی (استیل کولین) که پیام را از عصب به عضله منتقل می کنند دچار اشکال می شود و این اختلال منجر به ضعف در عضلات و کاهش کارآیی آنها می شود.

عوامل خطر ساز:

سابقه خانوادگی سایر بیماری های خودایمنی
برخی سرطان ها، به خصوص سرطان تیموس و ریه

درمان بیماری میاستنی گراویس

درمان برحسب بیمار شامل پیریدوستیگمین، استروئیدهاى سیستمیک، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، ایمیونوگلوبینها، پلاسمافرز، برداشتن تیموس و در موارد طولانىمدت جراحى عضلات خارجى چشم مىباشد. برداشتن تیموس بهویژه در مورد تیوما (هر چند ممکن است بر شدت بیمارى اثر نگذارد) یا در کسانى که بیمارى جنرالیزه آنها اخیراً شروع شده است توصیه مىشود.

اکثر روشهای موجود در درمان بیماریهای خودایمنی بر محور ایجاد تغییراتی در پاسخهای ایمنی دور میزند. عمل جراحی برداشتن غده تیموس در خاموش کردن بیماری (بیست تا چهل درصد) و یا بهبود در بیست تا چهل درصد موارد موفقیت آمیز است چرا که این غده میتواند حاوی گیرندههای اسیتیل کولین به شکل کاملا آنتی ژنیک باشد. داروهای آنتی کولین استراز عمدتا برای درمان طولانی مدت به کار میروند. روشهای درمانی دیگر استفاده از داروهای ضد التهابی کورتیکواستروئیدی است. استفاده از سرکوب کنندهٔ ایمنی هم موثر است. البته در مواردی که بیمار با خطر مرگ مواجه باشد از پلاسما فروز نیز استفاده میشود.

- داروهای مهارکننده کولین استراز به عنوان اولین اقدام درمانی در نظر گرفته می شوند . کولین استراز فاکتوری است که باعث تجزیه استیل کولین درمحل اتصال عصب به عضله می شود؛ این داروها با مهارکردن این آنزیم و درنتیجه افزایش استیل کولین ، فرآیند پیام رسانی از عصب به عضله را تقویت کرده و قدرت عضلات را به طور موقت بهبود می بخشند. از جمله این داروها می توان به مستینون (پیریدوستیگمین) و نئوستیگمین اشاره کرد.

- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی از جمله استروئیدها (پردنیزولون)، آزاتیوپرین، سل سپت، ساندیمون و سیکلوفسفامید جهت سرکوبی سیستم ایمنی و جلوگیری از فعالیت آنتی بادی های خودی به کار می روند.

پیشگیری از میاستنی گراویس

در حال حاضر قابل پیشگیری نیست

۵ ۱۰۰۰

برچسب ها : مغز واعصابمیاستنی گراویس


  •   
  • به اشتراک گذاری :
  • facebook
  •  
  • twitter
  •  
  • کلوب
  •  
  • فیس نما
  •  
  • لینکیداین
  •  
  • googleplus
  •  
  • googleplus
  •  
  • telegram

جستجو هوشمند


جهت جستجو ،نام بیماری و یا قسمتی از مشخصات بیماری را وارد نمایید

جستجو بر اساس حروف الفبا


  1. الف
  2. ب
  3. پ
  4. ت
  5. ث
  6. ج
  7. چ
  8. ح
  9. خ
  10. د
  11. ذ
  12. ر
  13. ز
  14. ژ
  15. س
  16. ش
  17. ص
  18. ض
  19. ط
  20. ظ
  21. ع
  22. غ
  23. ف
  24. ق
  25. ک
  26. گ
  27. ل
  28. م
  29. ن
  30. و
  31. ه
  32. ی
مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سلامت



کلیه حقوق این سایت متعلق به داروخانه آنلاین | داروخانه دات نت | داروخانه اینترنتی میباشد.